NEREDE BU KÖTÜLER?

Konuşabilecek insanların azlığından yakınıyorum.. Oturup saatlerce konuşabilmek, sıkılmadan, usanmadan konuşmak... Konuşurken; öğrenmek, düşünmek, zevk almak ne kadar zor, ne kadar seyrek yaşanan bir durum...

Sıkılmak, çokça karşılaştığım bir his ne yazık ki. Konuşulan konulardan, bilgilerin yetersizliğinden, olayların yüzeyselliğinden bıkmak; hatta çoğu zaman bunlardan kaçarak asosyal olmak...

Klişe sözler, hep aynı konular, aynı bakış açıları ve aynı çıkarsamalar... Herkes olması gerekenden, etik olarak düzgün olan davranışlardan bahsediyor; aldatmamak gerek, kibar olmak gerek, vicdanlı olmak gerek, insanlara iyi davranmak gerek ... Peki; herkes bu kadar bilinçli konuşabiliyorsa neden yaşanan milyonlarca hayalkırıklığı, mutsuzluk ve sevgisizlik?

Birisi de çıkıp kötüyüm dese? İnsanları ezerim, onlara kötü davranırım, kıskancımdır, ellerindeki iyi şeyleri almak için herşeyi yaparım dese; gerçekten saygı duyacağım, en azından kendini tanıyor deyip iyi bir özellik çıkaracağım.

Yeni tanıştığımız insanları düşünelim; nasıl da oturmuş karşımızda mantıklı mantıklı konuşuyorlar... Hiç aldatmamışlar, yardıma ihtiyacı olanlara yardım etmişler, haset mi o da ne hiç hissetmemişler... Üç kötü özelliğini say desek; hırslı olmam, mükemmelliyetçi olmam, bir de insanlara hayır diyemem gibi klişeleri söylerler. 'Kendine gel, bunlar kötü özellik değil' diyesim geliyor.  Genelde diyorum da çünkü artık, klişe konuşmalardan o kadar sıkıldım ki karşıma gerçekten iyi olan bir insan çıksa ona bile inanmayabilirim.

Bu herkese kendini beğendirme çabası insanları yalancı yaptı ne yazık ki. Utanmadan, sıkılmadan palavraları ard arda dizebiliyorlar. Sen değilsen, ben değilsem kötü, peki nerede bu kötüler?

Bu yüzden insanların kendilerini anlatmasından hiç mi hiç hoşlanmıyorum çünkü genelde gerçeği yansıtmıyorlar, ya kendilerini iyi göstermeye çalışıyorlar ya da kendilerini tanımıyorlar... Bunu henüz çözemedim. En iyisi insanların söylediklerine inanmak yerine, kendi gördüklerimize inanmak,  onları gözlemlemek. Doğruları konuşmak yerine, doğru davranmaya çalışmak...

Orjinal Köşe Yazısına Git