Abidin Kurt…
Su katılmamış Karadenizli.
Öfkeli, merhametli, maharetli, vatansever, şakacı…
Sevgili dostumdu benim.
Artık yok…
Sevenlerini yalnız bırakıp sonsuzluğa uğurlandı.
Ve bu fakiri yasa boğarak gitti.
Çünkü onu görmeyi erteledi de erteledi bu fakir.
İş çoktu, zaman yoktu…
Bahaneler, bahaneler, bahaneler…
Oysa vakit varken helalleşmek mümkündü.
Son bir kez görmek.
Elini sıkmak.
O güzelim gözlerinden öpmek…
*** *** ***
Geçim derdi, yoksulluk ve gelecek korkusu bize insanlığımızı unutturuyor.
Fakirlik korkusu öyle bir işlemiş ki zihnimize, bir gün çalışmasak ite kopuğa muhtaç olacakmışız gibi geliyor.
Bir de Türkiye’deki milyonlarca işsizi düşünün.
Onlar da ihmal ediyordur yakınlarını; çünkü onların derdi daha da büyük.
İş bulmak, eve ekmek götürmek zorundalar.
İş bulamamanın, eve ekmek götürememenin moral bozukluğu içinde, hiç eş dost gelir mi akla.
Bu işte bir tuhaflık yok mu?
Gerçekten her şey bu kadar acımasız mı olmak zorunda!
*** *** ***
Vakit varken bunun değerini bilmeliyiz.
Birini seviyorsak eğer bunu onun yüzüne söylemeliyiz.
Bilmeliyiz ki, bir gün buna fırsatımız olmayabilir.
Aynen bu fakirde olduğu gibi.
Evet, kapitalist sistem bizi esir almış.
Eve ekmek götürebilmek tek uğraşı alanımız olmuş.
Oysa bu hayatta başka şeyler de var.
Dostluk, arkadaşlık, sevgi…
Fırsat yaratmalı, eşimizi dostumu ihmal etmemeliyiz.
Çünkü yaşam bazen çok acımasız olabiliyor.
Bu fakirin düştüğü hataya düşmeyin dostlarım.
Artık her şey için çok geç; ancak Levhi Mahfuz bunu kaydedecek, sevgili dostum bu sözlerimi duyacaktır.
Seni seviyordum Abidin Kurt…
Bunu sana belki hiç söyleyemedim, belki hastalığın esnasında seni hiç ziyarete gelemedim ama yemin olsun hep aklımdaydın dostum.
Bu kardeşini affet ve hakkını helal et dostum.
*** *** ***
Bu fakir Kuran’a ve ahrete inanan biri.
Biliyorum; bir gün tekrar birlikte olacağız.
Ama bu, şu anda duyduğum pişmanlığı, acıyı hiç de hafifletmiyor.
Keşke bu satırları kaleme almak zorunda kalmasaydım.
Keşke seni son bir kez görüp, o güzelim Karadenizli gözlerinden öpseydim be dostum.
Beni affet sevgili dostum.
Bu fakiri affet.
Seviyorsanız dostlarım, bunu her gün tekrar edin, sevdiklerinizin gözlerinin içine bakarak söyleyin bunu; annelerinizin babalarınızın elini her gün öpün, hayır dualarını alın.
Son pişmanlık fayda etmiyor çünkü.
Allah’a emanet olun…